Το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά είναι ένα νεοκλασικό κτίριο, αρχιτεκτονικό κόσμημα, που βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο της πόλης του Πειραιά
Η απόφαση για την ανέγερση του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά πάρθηκε επί Δημάρχου Τρύφωνα Μουτζόπουλου και με Δημοτικό Συμβούλιο 1883, τελευταία χρονιά της δημαρχιακής περιόδου. Έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του μεγάλου και υπέροχου έργου στο οικόπεδο που χωροθετήθηκε επί δημαρχίας του Αρ. Σκυλίτση (1883-87) σε κεντρικό στην πλατεία Κοραή σε σχέδια που εκπόνησε ο Πειραιώτης αρχιτέκτονας Ι. Λαζαρίμος, καθηγητής του Πολυτεχνείου[3] με προϋπολογισθείσα δαπάνη 450.000 δραχμές που τελικά ανήλθε, παρά τις χαρακτηριστικές περικοπές της αρχιτεκτονικής πρόσοψης στο διπλάσιο, από τις οποίες οι 200.000 δραχμές είχαν διατεθεί μόνο για την εντυπωσιακή διακόσμηση. Τελικά οι εργασίες ανέγερσης ολοκληρώθηκαν το 1895 και τα εγκαίνια άν και προγραμματίστηκαν για την Δευτέρα του Πάσχα του έτους εκείνου, έγιναν την Κυριακή του Θωμά στις 9 Απριλίου 1895
Ηλεκτρονική Πηγή
Περιγραφή
Μορφολογικά, το Δημοτικό Θέατρο εκπροσωπεί την αμιγή κλασικιστική παράδοση και είναι επηρεασμένο από τη γερμανική σχολή που εκπροσωπούσε ο Ερνέστος Τσίλλερ. Το κτίριο του θεάτρου είναι ορθογώνιου σχήματος, με διαστάσεις 34 Χ 45 μ. Η ήρεμη και σχετικά συντηρητική αισθητική της όψης του τονίζεται από το πρόπυλο της κύριας εισόδου του, το οποίο αποτελείται από τέσσερεις κορινθιακούς κίονες και αέτωμα. Στη στέγη του κτιρίου υπάρχει δώμα με στέγη, η οποία έχει κι αυτή αέτωμα στην πρόσοψη.
Στο εσωτερικό, η πεταλόσχημη αίθουσα κοινού, με πλατεία, θεωρεία και εξώστες σε τέσσερα επίπεδα, έχει χωρητικότητα περίπου 1.300 θέσεων. Την αίθουσα φώτιζε τεράστιος πολυέλαιος (σώζεται και σήμερα) που λειτουργούσε με γκάζι. Για τους ηθοποιούς είχαν προβλεφθεί άνετα καμαρίνια και ένα πολυτελές καθιστικό. Η σκηνή του θεάτρου διασώζεται σχεδόν αλώβητη: θεωρείται ένα από τα ελάχιστα ανάλογα σωζόμενα δείγματα της εποχής μπαρόκ στην Ευρώπη. Έχει διαστάσεις 20 Χ 14 μ. και διαθέτει προσκήνιο και χώρο ορχήστρας. Γύρω από το πέταλο της αίθουσας βρίσκεται το διώροφο φουαγιέ, στο οποίο αρχικά δίνονταν χοροεσπερίδες φιλανθρωπικών συλλόγων και διάφορες εκθέσεις σπουδαίων ζωγράφων. Επίσης, το θέατρο φιλοξένησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και τη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά.
Εξαιτίας της κλίμακας και της μνημειακής εμφάνισής του, το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά θεωρείται το κορυφαίο σωζόμενο ελληνικό θεατρικό κτίριο του 19ου αι.
Επισκευές - Αναστήλωση
Το 1927 επί δημαρχίας Τ. Παναγιωτόπουλου έγιναν οι πρώτες επισκευές μετά από μεγάλες φθορές που είχε υποστεί Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες αναστήλωσης. Το 1980, ανακηρύχθηκε με υπουργική απόφαση, προστατευόμενο μνημείο ως «έργο τέχνης». Υπέστη ζημιές από τους σεισμούς του 1981 και του 1999. Τον Ιανουάριο του 2006, το έργο της συνολικής εκ βάθρων (για πρώτη φορά) αποκατάστασης εντάχθηκε στα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα Αττικής (Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης) υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού. Κατά την επισκευή του θεάτρου εντοπίστηκαν αρχαιότητες όπως και η αρχική ξύλινη σκηνή, μία εντυπωσιακή κατασκευή από τις λίγες σωζόμενες στην Ευρώπη Οι εργασίες αποκατάστασης άρχισαν το 2008 και το έργο παραδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013.
Ηλεκτρονική Πηγή
2013 Εγκαίνια –Αναφορές
Με το σύνθημα «Λιμάνι…στον πολιτισμό» το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά παραδίδεται στο κοινό του. Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου θα γίνουν τα εγκαίνια, ο εορτασμός των οποίων θα κρατήσει έξι ημέρες. Η ανακαίνιση διάρκειας δέκα πέντε χρόνων ολοκληρώθηκε και κόστισε 40 εκατομμύρια ευρώ.
Το νεοκλασικό κτίριο, συνολικού εμβαδού 8.000 τ.μ., περιλαμβάνει την κεντρική αίθουσα των 600 θέσεων _με τα 23 θεωρεία και τους 3 εξώστες. Το βαθύ κόκκινο, το χρυσό και το μπεζ δεσπόζουν στους χρωματικούς τόνους, ενός διάκοσμου που παραπέμπει στο μπαρόκ. Η σκηνή, βάθους 15 μέτρων, πλάτους 18 μέτρων (και 12 μέτρων ως την μπούκα) και ύψους 17 μέτρων, διαθέτει ένα εντυπωσιακό υποσκήνιο ενώ το pit χωράει ως και 40μελή ορχήστρα. Στο τέταρτο όροφο του κτιρίου φιλοξενείται ο θόλος, ενώ όλοι οι υπόλοιποι χώροι, που αξίζει να τους επισκεφθεί κανείς, αφορούν στοφ ουαγιέ, τα καμαρίνια, τις μαρμάρινες σκάλες, ενώ διαθέτει ακόμα και αίθουσα συγχαρητηρίων!
(Ηλεκτρονική πηγή)
Για περισσοτερες πληροφορίες πατήστε εδώ
Η απόφαση για την ανέγερση του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά πάρθηκε επί Δημάρχου Τρύφωνα Μουτζόπουλου και με Δημοτικό Συμβούλιο 1883, τελευταία χρονιά της δημαρχιακής περιόδου. Έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του μεγάλου και υπέροχου έργου στο οικόπεδο που χωροθετήθηκε επί δημαρχίας του Αρ. Σκυλίτση (1883-87) σε κεντρικό στην πλατεία Κοραή σε σχέδια που εκπόνησε ο Πειραιώτης αρχιτέκτονας Ι. Λαζαρίμος, καθηγητής του Πολυτεχνείου[3] με προϋπολογισθείσα δαπάνη 450.000 δραχμές που τελικά ανήλθε, παρά τις χαρακτηριστικές περικοπές της αρχιτεκτονικής πρόσοψης στο διπλάσιο, από τις οποίες οι 200.000 δραχμές είχαν διατεθεί μόνο για την εντυπωσιακή διακόσμηση. Τελικά οι εργασίες ανέγερσης ολοκληρώθηκαν το 1895 και τα εγκαίνια άν και προγραμματίστηκαν για την Δευτέρα του Πάσχα του έτους εκείνου, έγιναν την Κυριακή του Θωμά στις 9 Απριλίου 1895
Ηλεκτρονική Πηγή
Περιγραφή
Μορφολογικά, το Δημοτικό Θέατρο εκπροσωπεί την αμιγή κλασικιστική παράδοση και είναι επηρεασμένο από τη γερμανική σχολή που εκπροσωπούσε ο Ερνέστος Τσίλλερ. Το κτίριο του θεάτρου είναι ορθογώνιου σχήματος, με διαστάσεις 34 Χ 45 μ. Η ήρεμη και σχετικά συντηρητική αισθητική της όψης του τονίζεται από το πρόπυλο της κύριας εισόδου του, το οποίο αποτελείται από τέσσερεις κορινθιακούς κίονες και αέτωμα. Στη στέγη του κτιρίου υπάρχει δώμα με στέγη, η οποία έχει κι αυτή αέτωμα στην πρόσοψη.
Στο εσωτερικό, η πεταλόσχημη αίθουσα κοινού, με πλατεία, θεωρεία και εξώστες σε τέσσερα επίπεδα, έχει χωρητικότητα περίπου 1.300 θέσεων. Την αίθουσα φώτιζε τεράστιος πολυέλαιος (σώζεται και σήμερα) που λειτουργούσε με γκάζι. Για τους ηθοποιούς είχαν προβλεφθεί άνετα καμαρίνια και ένα πολυτελές καθιστικό. Η σκηνή του θεάτρου διασώζεται σχεδόν αλώβητη: θεωρείται ένα από τα ελάχιστα ανάλογα σωζόμενα δείγματα της εποχής μπαρόκ στην Ευρώπη. Έχει διαστάσεις 20 Χ 14 μ. και διαθέτει προσκήνιο και χώρο ορχήστρας. Γύρω από το πέταλο της αίθουσας βρίσκεται το διώροφο φουαγιέ, στο οποίο αρχικά δίνονταν χοροεσπερίδες φιλανθρωπικών συλλόγων και διάφορες εκθέσεις σπουδαίων ζωγράφων. Επίσης, το θέατρο φιλοξένησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και τη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά.
Εξαιτίας της κλίμακας και της μνημειακής εμφάνισής του, το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά θεωρείται το κορυφαίο σωζόμενο ελληνικό θεατρικό κτίριο του 19ου αι.
Επισκευές - Αναστήλωση
Το 1927 επί δημαρχίας Τ. Παναγιωτόπουλου έγιναν οι πρώτες επισκευές μετά από μεγάλες φθορές που είχε υποστεί Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες αναστήλωσης. Το 1980, ανακηρύχθηκε με υπουργική απόφαση, προστατευόμενο μνημείο ως «έργο τέχνης». Υπέστη ζημιές από τους σεισμούς του 1981 και του 1999. Τον Ιανουάριο του 2006, το έργο της συνολικής εκ βάθρων (για πρώτη φορά) αποκατάστασης εντάχθηκε στα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα Αττικής (Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης) υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού. Κατά την επισκευή του θεάτρου εντοπίστηκαν αρχαιότητες όπως και η αρχική ξύλινη σκηνή, μία εντυπωσιακή κατασκευή από τις λίγες σωζόμενες στην Ευρώπη Οι εργασίες αποκατάστασης άρχισαν το 2008 και το έργο παραδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013.
Ηλεκτρονική Πηγή
2013 Εγκαίνια –Αναφορές
Με το σύνθημα «Λιμάνι…στον πολιτισμό» το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά παραδίδεται στο κοινό του. Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου θα γίνουν τα εγκαίνια, ο εορτασμός των οποίων θα κρατήσει έξι ημέρες. Η ανακαίνιση διάρκειας δέκα πέντε χρόνων ολοκληρώθηκε και κόστισε 40 εκατομμύρια ευρώ.
Το νεοκλασικό κτίριο, συνολικού εμβαδού 8.000 τ.μ., περιλαμβάνει την κεντρική αίθουσα των 600 θέσεων _με τα 23 θεωρεία και τους 3 εξώστες. Το βαθύ κόκκινο, το χρυσό και το μπεζ δεσπόζουν στους χρωματικούς τόνους, ενός διάκοσμου που παραπέμπει στο μπαρόκ. Η σκηνή, βάθους 15 μέτρων, πλάτους 18 μέτρων (και 12 μέτρων ως την μπούκα) και ύψους 17 μέτρων, διαθέτει ένα εντυπωσιακό υποσκήνιο ενώ το pit χωράει ως και 40μελή ορχήστρα. Στο τέταρτο όροφο του κτιρίου φιλοξενείται ο θόλος, ενώ όλοι οι υπόλοιποι χώροι, που αξίζει να τους επισκεφθεί κανείς, αφορούν στοφ ουαγιέ, τα καμαρίνια, τις μαρμάρινες σκάλες, ενώ διαθέτει ακόμα και αίθουσα συγχαρητηρίων!
(Ηλεκτρονική πηγή)
Για περισσοτερες πληροφορίες πατήστε εδώ
